Είναι πραγματικά διασκεδαστικό να παρακολουθεί κανείς, την κατάρρευση και το κλαψούρισμα, που έχει προκαλέσει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η εμφατική νίκη και εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ, στις προεδρικές εκλογές της Αμερικής, στις πολιτικές ελίτ και τα συστημικά μέσα μαζικής ενημέρωσης της Ευρώπης, αλλά κυρίως στις Βρυξέλλες, όπου οι τραγικοί γραφειοκράτες λένε, ότι ο Τραμπ παρακινεί τα ευρωπαϊκά λαϊκιστικά κινήματα και κάθε ορθά σκεπτόμενος Ευρωπαίος, γνωρίζει ότι αυτά αποτελούν απειλή για τη δημοκρατία. Το θετικό σε αυτή την κατάρρευση και σε αυτό το διασκεδαστικό κλαψούρισμα, είναι ότι φέτος, έχουμε πραγματικά, Καλά Χριστούγεννα.
Αν και οι Ευρωπαίοι έχουν διαφορετική οπτική από τους Αμερικανούς, κάποια στιγμή και αυτοί θα κουράζονταν να τους κάνουν κήρυγμα, χαρακτηρίζοντάς τους, ως απειλές για τη δημοκρατία και ως μετενσάρκωση του Χίτλερ.
Ξαφνικά, σε όλη την Ευρώπη, και εδώ στην Ελλάδα, έχουν πυκνώσει οι βαρύγδουπες δηλώσεις και αναλύσεις, για το ότι η επιστροφή Τραμπ, καθιστά αναγκαίο, η Ευρώπη να σταθεί μόνη της. Πρόκειται για μια γνωστή επωδό, κατά τη διάρκεια της πρώτης θητείας του προέδρου Τραμπ. Θυμίζει μια σχέση, που μια από τις δυο πλευρές, συνεχίζει να απειλεί να φύγει, κάποιοι την ενθαρρύνουν να το κάνει, και στο τέλος τίποτα δεν αλλάζει.
Εκτός αυτού, αν η Ευρώπη χωρίσει τους δρόμους της με την Αμερική, θα πρέπει να βρεθούν τα χρήματα για την άμυνα της, να μειωθεί η διαβίωση λες και δεν υπάρχει αύριο και να γίνουν σκληρές μεταρρυθμίσεις στις πολιτικές συνταξιοδότησης της πλειοψηφίας των ευρωπαϊκών χωρών.
Θα πρέπει επίσης, να μπει τέλος σε αυτό το ανόητο κήρυγμα για την κλιματική αλλαγή, που λαμβάνει χώρα, όταν οι Ευρωπαίοι ηγέτες, βρίσκονται σε διπλωματικά δείπνα ή σε συναντήσεις κορυφής σε θέρετρα στη Γαλλική Ριβιέρα, ανάμεσα σε μπουφέδες ζαχαροπλαστικής και βουτιές στην πισίνα.
Θα πρέπει, πλέον, να συνηθίσουν όταν λένε ανοησίες να έχουν να αντιμετωπίσουν, ένα Αμερικανό πρόεδρο, που θα τους λέει κατάμουτρα και με άκομψο τρόπο, ότι πρόκειται για φάρσα.
Πολλοί πολιτικοί και τα συστημικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, βιάστηκαν να χλευάσουν την απόφαση του προέδρου Τραμπ, να δημιουργήσει νέο Υπουργείο Κυβερνητικής Αποτελεσματικότητας, υπό την ηγεσία του Ίλον Μασκ και του Βιβέκ Ραμασγουάμι, λέγοντας, ότι είναι αστείο δυο δισεκατομμυριούχοι να μεταμορφώσουν την ομοσπονδιακή κυβέρνηση, να εγκαινιάσουν μια νέα εποχή πρωτοφανούς οικονομικής ανάπτυξης και να αποικίσουν τον Άρη.
Οι πρώτες ενδείξεις, από τις ενέργειες των δυο δισεκατομμυριούχων, σίγουρα τους έχουν κάνει να ξανασκεφτούν τον ελιτίστικο χλευασμό τους. Σίγουρα έχουν αναλάβει μια δύσκολη αποστολή, αλλά ο Τραμπ έχει λάβει ξεκάθαρη εντολή από τον αμερικανικό λαό, να κάνει ακριβώς αυτό. Και σίγουρα δεν δικαιούνται να τον χλευάζουν, οι ευρωπαϊκές πολιτικές ελίτ, τα συστημικά μέσα ενημέρωσης και οι μη εκλεγμένοι γραφειοκράτες των Βρυξελλών, που έχουν δημιουργήσει και στηρίζουν την δυσκίνητη, άνευρη, στερούμενη στρατηγικής, Ευρωπαϊκή Ένωση, λογοκρίνοντας όποιον τολμά να διαφωνεί με αυτήν.
Είναι, πλέον, εμφανής ο τρόμος τους, ότι ο Τραμπ και οι δυο δισεκατομμυριούχοι του, μπορεί όχι μόνο να τα καταφέρουν στην Αμερική, αλλά να στρέψουν τα βέλη τους και στην απελευθέρωση της Ευρώπης. Από ό,τι φαίνεται, ξεκίνησαν ήδη. Ο Μασκ, νωρίτερα από ότι θα περίμεναν, ξεκίνησε τη διαδικασία με μια ανάρτησή 6 λέξεων στο Χ, δηλώνοντας ότι, “Μόνο το AfD μπορεί να σώσει τη Γερμανία”.
Ανίκανη να τον λογοκρίνει η ευρωπαϊκή ελίτ, προχώρησε σε αφορισμούς, αλλά κατάλαβε ότι ο Μασκ, απειλεί τη δύναμη της τρέχουσας πολιτικής τάξης στην Ευρώπη που έχει οδηγήσει την ήπειρο στα πρόθυρα χρεωκοπίας και τις κοινωνίες στα πρόθυρα διάλυσης.
Από το τέλος του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου, ο στόχος της ευρωπαϊκής ελίτ ήταν να δημιουργήσει ένα ασφυκτικό και στην ουσία αντιδημοκρατικό πλαίσιο, για να αποτρέψει οποιεσδήποτε εθνικιστικές φιλοδοξίες. Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, έχουν χρησιμοποιήσει το φάσμα της κλιματικής καταστροφής για να ενισχύσουν αυτό το πλαίσιο, αλλά αρχίζει να έχει το αντίθετο αποτέλεσμα. Οι κοινωνίες, αρχίζουν να διαιρούνται μεταξύ των απλών ανθρώπων και μιας άρχουσας τάξης που δεν είναι μόνο αρκετά πλούσια για να αντέξει τον οικονομικό πόνο των θεσπισμένων πολιτικών για το κλίμα, αλλά και αρκετά έξυπνη ώστε συχνά να επωφελείται από αυτές.
Τα πολιτικά κόμματα που επισημαίνουν ότι η ενεργειακή μετάβαση, έχει φέρει αποβιομηχάνιση και οικονομική δυστυχία, που τάσσονται κατά της ανεξέλεγκτης και παράνομης μετανάστευσης, υπερασπίζονται τις παραδοσιακές αρχές – ιδέες της φιλελεύθερης δημοκρατίας, στηρίζουν την παραδοσιακή οικογένεια, και την ελευθερία έκφρασης, στιγματίζονται από τα κυρίαρχα πολιτικά κόμματα και τα συστημικά μέσα ενημέρωσης, ως παρίας.
Εδώ και χρόνια, έχουν κατασκευάσει την εικόνα ότι πρόκειται για ακροδεξιούς σχηματισμούς, που ενσαρκώνουν το πνεύμα των Ναζί. Προσπαθούν, να τα λογοκρίνουν και να τα απαγορεύσουν. Οι τεχνικές τους διαφέρουν κάπως από εκείνες που χρησιμοποίησαν οι Δημοκρατικοί εναντίον του προέδρου Ταμπ, όπως ψευδείς έρευνες, καθαιρέσεις και νόμοι, αλλά ουσιαστικά ενορχήστρωσαν την ίδια πολιτική δίωξης.
Παρόλα αυτά, πληθαίνουν οι ενδείξεις ότι βρισκόμαστε στην αρχή του τέλους, αυτής της υπό τον πλασματικό μανδύα νομιμότητας, απολυταρχίας. Ο Μασκ, δήλωσε πρόσφατα, ότι ετοιμάζεται να δωρίσει 100 εκατομμύρια δολάρια στο Κόμμα Μεταρρύθμισης, του Νάιτζελ Φάραζ, στη Μεγάλη Βρετανία. Δεν αποκλείεται, να το κάνει και με άλλα κόμματα, από άκρη σε άκρη της Ευρώπης.
Τελικά, φέτος, τα Χριστούγεννα μπορεί να είναι πραγματικά, Καλά.
* Ο Δημήτρης Γ. Απόκης, είναι Διεθνολόγος, με ειδίκευση στην Αμερικανική Εξωτερική Πολιτική, Γεωπολιτική και Διεθνή Οικονομία. Απόφοιτος των πανεπιστημίων The American University, School of International Service, και The Johns Hopkins University, The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies της Ουάσιγκτον. Είναι μέλος του The International Institute for Strategic Studies, του Λονδίνου. Ως Δημοσιογράφος, υπήρξε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, στο Στέητ Ντιπάρτμεντ και στο Αμερικανικό Πεντάγωνο.
