Ετοιμάζεται με λίστα υποψηφίων αντί για κόμμα ο Τσίπρας σαρώνοντας ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και τα κομμάτια του – Απειλεί να ρίξει το ΠΑΣΟΚ στην τρίτη θέση – Αναμονή και για το «κίνημα Καρυστιανού» για το οποίο οι δημοσκόποι βλέπουν ότι μπορεί να πάει κατευθείαν δεύτερο – Αναταραχή και στα Δεξιά με Σαμαρά
Με σημαντική διείσδυση στους αναποφάσιστους που προέρχονται από την Αριστερά, αλλά και σε ψηφοφόρους που επέλεγαν τα τελευταία χρόνια την αποχή, η δυνητική απήχηση του Αλέξη Τσίπρα, όπως καταγράφηκε στις τελευταίες μετρήσεις –για παράδειγμα, της MRB για το OPEN– ξεπερνά κατά πολύ το τελευταίο εκλογικό αποτέλεσμα που είχε ο ΣΥΡΙΖΑ υπό την ηγεσία του: το 21,8% λέει ότι «σίγουρα» ή «μάλλον» θα τον ψήφιζε, ενώ τον Ιούνιο του 2023 είχε λάβει στην κάλπη μόλις 17,8%.
Ωστόσο, οι «σίγουροι» ψηφοφόροι του μετρήθηκαν στο 9,4%, ενώ εκείνοι που δηλώνουν ότι «μάλλον» θα τον ψηφίσουν φτάνουν στο 12,4%. Αυτό σημαίνει ότι δεν εμφανίζει αυτή την ώρα τέτοια δυναμική ώστε να καταστεί ο ένας και μοναδικός αντίπαλος της Νέας Δημοκρατίας, πράγμα που θα έχει αρνητικές επιπτώσεις στο εγχείρημά του στην περίπτωση δεύτερων εκλογών, που φαντάζουν υπο τις σημερινές συνθήκες αναπόφευκτες, προκειμένου να κυβερνηθεί η χώρα.
Ως προς το τελευταίο, ελάχιστη είναι η τροφοδότηση που, σύμφωνα με τα γκάλοπ, θα έχει το εγχείρημα του Αλέξη Τσίπρα από τον χώρο των δυσαρεστημένων ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας, οι οποίοι γεμίζουν τις δεξαμενές της αδιευκρίνιστης ψήφου, που έχει ξεπεράσει το 23% στο σύνολο του εκλογικού σώματος στις περισσότερες μετρήσεις.
Παρά τη φθορά των 6,5 ετών διακυβέρνησης, την οποία καταγράφουν τα ποιοτικά στοιχεία όλων των δημοσκοπήσεων, το κυβερνών κόμμα εξακολουθεί να διατηρεί άνετο διψήφιο προβάδισμα στην εκτίμηση ψήφου, όπως και ο πρωθυπουργός στην καταλληλότητα για την πρωθυπουργία – μάλιστα η δημιουργία πολιτικού φορέα από τον Αλέξη Τσίπρα ενδεχομένως να λειτουργήσει συσπειρωτικά για τη Ν.Δ.
Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι το κυβερνών κόμμα έχει καθαρό ορίζοντα εν όψει της προσπάθειάς του για τρίτη αυτοδύναμη κυβερνητική θητεία: όλες οι πληροφορίες, αλλά και οι δημόσιες κινήσεις του Αντώνη Σαμαρά δείχνουν ότι ο πρώην πρωθυπουργός δεν έχει μεταπειστεί ως προς τη δημιουργία ενός νέου κόμματος.
Χαμηλή βάση
Μπορεί οι έως τώρα μετρήσεις να δείχνουν μια σαφώς χαμηλότερη δυναμική από εκείνη του εγχειρήματος Τσίπρα – είναι χαρακτηριστικό ότι η τελευταία μέτρηση της MRB κατέγραψε μόλις στο 3,4% εκείνους που δηλώνουν απολύτως έτοιμοι να ψηφίσουν ένα νέο κόμμα, ωστόσο υπάρχει και ένα 12,5% που δηλώνει ότι «μάλλον» θα τον ψήφιζε, δηλαδή ένα ποσοστό δυνητικής ψήφου ίδιο με εκείνο του Αλέξη Τσίπρα, χωρίς ωστόσο τον βασικό πυρήνα του, που είναι σχεδόν τριπλάσιος από εκείνον του Αντώνη Σαμαρά. Σύμφωνα με τις μετρήσεις που έχουν γίνει, ένα νέο κόμμα υπό τον Αντώνη Σαμαρά θα μπορούσε να διεκδικήσει οριακό ποσοστό ψηφοφόρων από τους δυσαρεστημένους δεξιούς της Ν.Δ., αλλά κυρίως από την Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου, τη Φωνή Λογικής και τη Νίκη.
Σε μια τέτοια περίπτωση, ο πρώην πρωθυπουργός δεν θα κατάφερνε μεν να γίνει ο βασικός πόλος της πέραν της Ν.Δ. Δεξιάς, αλλά θα μπορούσε να στερήσει κρίσιμα ποσοστά από το κυβερνών κόμμα. Ωστόσο, η χαμηλή βάση από την οποία ξεκινά ενέχει τον κίνδυνο της ρευστοποίησης πριν από την κάλπη, ειδικά αν η παρουσία Τσίπρα «ξυπνήσει» τα αντι-ΣΥΡΙΖΑ αντανακλαστικά των συντηρητικών ψηφοφόρων.
Ο ελέφαντας στο δωμάτιο
Οι δημοσκοπήσεις του τελευταίου διαστήματος δείχνουν και τον «ελέφαντα στο δωμάτιο»: τη Μαρία Καρυστιανού, τη μάνα-σύμβολο της τραγωδίας των Τεμπών, η οποία συγκεντρώνει πολύ μεγάλα ποσοστά αποδοχής ως πρόσωπο: το σχετικό ποσοστό φτάνει στο 50% στην πιο πρόσφατη δημοσκόπηση, δηλαδή αυτή της ΜRB – πολύ ψηλότερα από κάθε (πολιτικό) πρόσωπο στη χώρα, καθώς μόλις ένας στους τέσσερις δηλώνει ότι δεν έχει ευνοϊκή γνώμη για εκείνη. Μάλιστα, η δυνητική ψήφος για ένα κόμμα υπό την κυρία Καρυστιανού, η οποία δεν έχει αποκλείσει το ενδεχόμενο εμπλοκής της στην πολιτική ζωή της χώρας, πιάνει ταβάνι στο 32,2% στην ίδια μέτρηση της MRB, πράγμα που σημαίνει ότι σε κάθε περίπτωση θα κέρδιζε «με το καλημέρα» τη δεύτερη θέση στις δημοσκοπήσεις.
Ωστόσο, πρέπει να σημειωθεί ότι στο ίδιο γκάλοπ, μόλις το 15,7% των ερωτηθέντων προτρέπει την κυρία Καρυστιανού να κάνει δικό της κόμμα, ενώ εμφανίζεται και ένα 13,1% που θα την ήθελε να συμμετάσχει σε ένα από τα υπάρχοντα σχήματα ή και σε έναν νέο φορέα, αλλά όχι ως αρχηγός. Σε μια τόσο ρευστή συγκυρία, όμως, προφανώς και δεν μπορεί να γίνει εκ των προτέρων εκτίμηση για τις επιπτώσεις που θα έχει η τελική της απόφαση.
Νίκη επιβίωσης «έστω και με μία ψήφο» για το ΠΑΣΟΚ απέναντι στον Τσίπρα
Οι σχετικές «ομολογίες» προέρχονται και από στελέχη που στήριξαν πέρυσι την επανεκλογή Ανδρουλάκη και πόνταραν στη δημοσκοπική έκρηξη των πρώτων μηνών. Τότε δεν υπήρχε το σενάριο για την επιστροφή του κ. Τσίπρα – μόνο ο απόηχος του εμφυλιοπολεμικού κλίματος στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ μετά τις διαδοχικές διασπάσεις.
Σήμερα, το παιχνίδι αλλάζει, γίνεται όλο και πιο ανταγωνιστικό, ενώ ο διακηρυγμένος στόχος για «νίκη έστω και με μία ψήφο» ακούγεται πιο ρεαλιστικός όχι όταν αφορά την αναμέτρηση με τη Νέα Δημοκρατία, αλλά το πεδίο της άγριας κόντρας με το κόμμα-«φάντασμα», δηλαδή του κ. Τσίπρα, για το ποιος θα κόψει πρώτος το νήμα στην Κεντροαριστερά. Μπορεί στα γκάλοπ έως τώρα να είναι μονοψήφιο το ποσοστό των πολιτών που απαντά ότι θα ψήφιζε σίγουρα ένα κόμμα Τσίπρα, ωστόσο πολιτικοί αναλυτές διαβάζοντας προσεκτικά τα στοιχεία βλέπουν ότι το εγχείρημα του πρώην πρωθυπουργού μπορεί να προσπεράσει -και ενδεχομένως με ταχύτητα- το ΠΑΣΟΚ, που εξακολουθεί να καταγράφει ποσοστό γύρω στο 13%-15%.
«O θάνατός σου, η ζωή μου»
Αυτό το σενάριο είναι που «πείθει» τις διάφορες τάσεις στο ΠΑΣΟΚ ότι η μάχη τους με το «κόμμα Τσίπρα» θα πρέπει να δοθεί τελικά στη βάση της λογικής «ο θάνατός σου, η ζωή μου». Με τα όποια αμήχανα ανοίγματα στον κόσμο της Κεντροαριστεράς πάντως βλέπουν ότι δεν συγκινούν ευρύτερα εκλογικά κοινά και ότι η «βελόνα» του Νίκου Ανδρουλάκη στην καταλληλότητα για πρωθυπουργός παραμένει κολλημένη γύρω στο 7% και πολλές ποσοστιαίες μονάδες πίσω από τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Αν το ΠΑΣΟΚ βρισκόταν σε σταθερά ανοδική τροχιά από πέρσι το φθινόπωρο θα είχε βάλει φρένο στα σχέδια του κ. Τσίπρα και θα είχε δικαίως κατακτήσει τον ρόλο της ισχυρής αξιωματικής αντιπολίτευσης που θα αναμετρηθεί τελικά για τη διακυβέρνηση της χώρας με τη Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη. Από την κυβερνητική φθορά δεν φαίνεται να κερδίζει το ΠΑΣΟΚ, ούτε να καλπάζει σε διάφορες αγροτικές περιοχές (όπως στη Βόρεια Ελλάδα), όπου είναι συνεχής η διαρροή ψηφοφόρων από τη Νέα Δημοκρατία προς τα κόμματα της αντιπολίτευσης.
Στη δε προσέλκυση ψηφοφόρων από τον «καναπέ» δεν έχει κάνει εντυπωσιακά βήματα, ενώ στην ίδια «λίμνη» προσέρχεται για να ψαρέψει ψηφοφόρους και ο κ. Τσίπρας. «Η στρατηγική απορρόφησης διά της κυριαρχίας στον χώρο θα μπορούσε να ήταν μοναδική και χρήσιμη ταυτόχρονα μέχρι χθες, αφού φαίνεται ότι είναι θέμα χρόνου να αποκτήσουμε ανταγωνιστή που μπορεί πιθανόν να το κάνει καλύτερα», λέει χαρακτηριστικά έμπειρο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, σημειώνοντας ότι «το ποιος θα επιβιώσει από τους δύο θα κριθεί στις πρώτες κάλπες». Είναι άλλωστε προφανές ότι εάν το ΠΑΣΟΚ βγει από τις κάλπες καθαρά δεύτερο, θα μπορεί να ελπίζει στην ηγεμονία του χώρου. Αντίθετα, αν το «κόμμα Τσίπρα» έρθει δεύτερο ή κοντά στο ΠΑΣΟΚ, τότε η Χαριλάου Τρικούπη μπορεί να περάσει σε μια «κατάσταση ΣΥΡΙΖΑ», των έντονων εσωκομματικών συγκρούσεων και διασπάσεων.
«Αν άκουγα τη “βελόνα” δεν θα είχα κατέβει υποψήφιος δήμαρχος και δεν θα κέρδιζα», είναι η έμμεση απάντηση που δίνει ο Χάρης Δούκας στο ερώτημα αν η δημοσκοπική εικόνα του ΠΑΣΟΚ αυτή τη στιγμή μπορεί να ανατραπεί προς το καλύτερο. Ο κ. Δούκας, που δεν αποφεύγει τις βολές εναντίον του Νίκου Ανδρουλάκη όταν διαφωνεί με τις επιλογές του, τονίζει στους συνομιλητές του ότι η «ενότητα στην πράξη» μπορεί να ενεργοποιήσει τις πάμπολλες δυνάμεις που έχει στο πλάι του το ΠΑΣΟΚ – πέρυσι για παράδειγμα οι έξι υποψήφιοι για την ηγεσία σήκωσαν από τον «καναπέ» 370.000 ανθρώπους που προσήλθαν στις κάλπες ανά την Ελλάδα. Αρχίζει να γίνεται πιο ανοιχτό το παιχνίδι στη Χαριλάου Τρικούπη; Το γεγονός των «αποκλεισμών» στελεχών του κλίματος Δούκα (όπως ο στενός του συνεργάτης Χρήστος Πρωτόπαπας) από τις ομάδες συνεδρίου επισκίασε και αμφισβήτησε εκ των πραγμάτων την πρώτη κίνηση Ανδρουλάκη να βάλει στο παιχνίδι των πολιτικών αποφάσεων (στην Πολιτική Γραμματεία), εκτός από τον πρώην πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου, τους πέντε υποψήφιους για την ηγεσία (Δούκα, Γερουλάνο, Κατρίνη και τις κυρίες Αννα Διαμαντοπούλου και Νάντια Γιαννακοπούλου), τον Κώστα Σκανδαλίδη και άλλα στελέχη της πρώτης γραμμής.
Βασικός αντίπαλος
Εκτός Πολιτικής Γραμματείας άφησε πάντως -ορίστηκε μέλος της Οργανωτικής Επιτροπής- τον Μανώλη Χριστοδουλάκη, τον οποίο ανδρουλακικά στελέχη εξακολουθούν να θεωρούν από τους βασικούς αντιπάλους στις επόμενες εσωκομματικές μάχες του ΠΑΣΟΚ. Εντός του συνεδρίου -με την άγνωστη προς το παρόν ημερομηνία έναρξης (προς το τέλος του Φεβρουαρίου)- αναμένονται έτσι κι αλλιώς σκληρές μάχες όχι μόνο μεταξύ των «μηχανισμών», αλλά και για τα ανοιχτά ζητήματα. Ο κ. Δούκας έχει ζητήσει ανοιχτό συνέδριο βάζοντας τον πήχη ψηλά: θέλει πρωτιά του ΠΑΣΟΚ και ξεκαθαρίζει ότι είναι κατά της συνεργασίας με τη Ν.Δ., ενώ λέει «ναι» στον διάλογο με τις προοδευτικές δυνάμεις και το κόμμα Τσίπρα. Ο Παύλος Γερουλάνος κλίνει επίσης προς το «προοδευτικό μοντέλο», ενώ η Αννα Διαμαντοπούλου απαντά στο ερώτημα των μετεκλογικών συνεργασιών λέγοντας ότι τα διλήμματα θα τεθούν στη βάση των πολιτικών συσχετισμών που θα προκύψουν. Ολοι ωστόσο συμφωνούν ότι αν χάσει το ΠΑΣΟΚ την πρωτιά στην Κεντροαριστερά, «θα έχουμε χάσει όλοι μαζί», γι’ αυτό, όπως υπογραμμίζουν, πρέπει η ηγεσία να ανοίξει σε όλους τις πόρτες της Χαριλάου Τρικούπη και να ξεκινήσουν συντονισμένη εκστρατεία για την ανάκτηση των χαμένων εδαφών στην Κεντροαριστερά.
Φωτογραφία: EUROKINISSI / ΠΗΓΗ: ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ
