Σε μια σεισμική αλλαγή που κάνει την παγκόσμια ελίτ να τρέχει πανικόβλητη, ο Μπιλ Γκέιτς – ο δισεκατομμυριούχος της Microsoft που μετατράπηκε σε κλιματικό ευαγγελιστή – είπε επιτέλους λέξεις που θα έπρεπε να αντηχούν στους διαδρόμους της εξουσίας σαν νεκρώσιμος κώδικας για το πράσινο ευαγγέλιο.
Του Δημήτρη Γ. Απόκη*
Σε ένα υπόμνημα 17 σελίδων που δημοσιεύτηκε στις 28 Οκτωβρίου 2025, ο Γκέιτς δήλωσε ότι η κλιματική αλλαγή «δεν θα οδηγήσει στην εξαφάνιση της ανθρωπότητας». Όχι πια αποκαλυπτικές εικόνες πνιγμένων πόλεων ή μαζικών εξαφανίσεων. Αντίθετα, προτρέπει σε μια «στρατηγική στροφή» μακριά από την εμμονή με τις εκπομπές και τον αλαλαγμό του τρόμου, προς την αντιμετώπιση της φτώχειας, των ασθενειών και της ανισότητας – προβλήματα που, κατά τη γνώμη του, προκαλούν πολύ πιο άμεσο πόνο από την άνοδο της θερμοκρασίας.
Είναι μια εκπληκτική παραδοχή από έναν άνθρωπο που έχει ρίξει δισεκατομμύρια σε κλιματικές επιχειρήσεις, από startups δέσμευσης άνθρακα μέχρι φαντασιώσεις γεωμηχανικής. Και ποιος άδραξε την ευκαιρία να μιλήσει για «νίκη» πάνω σε αυτή την απάτη δεκαετιών και σωστά; Κανένας άλλος από τον Αμερικανό Πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, που την ονόμασε «Πόλεμο κατά της Απάτης της Κλιματικής Αλλαγής» και χαρακτήρισε με ανάρτησή του, τα λόγια του Γκέιτς ως απόδειξη ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός.
Για χρόνια ο Τραμπ, απορρίπτει την κλιματική υστερία ως «απάτη» που σκαρφίστηκε η Κίνα για να γονατίσει την αμερικανική βιομηχανία. Θυμηθείτε το tweet του 2012; «Η έννοια της υπερθέρμανσης του πλανήτη δημιουργήθηκε από και για τους Κινέζους ώστε να καταστήσουν την αμερικανική μεταποίηση μη ανταγωνιστική». Χλευασμένος ως θεωρητικός συνωμοσίας, ο Αμερικανός Πρόεδρος, απέσυρε τις ΗΠΑ από τη Συμφωνία του Παρισιού το 2017, μόνο για να αντιμετωπίσει ουρλιαχτά από το κλαμπ της παγκοσμιοποίησης του Νταβός.
Τώρα που ο Γκέιτς – κάποτε το πρόσωπο-σύμβολο της φιλανθρωπικής κλιματικής σταυροφορίας – απομακρύνεται από την τρομοκρατία της καταστροφής, η δικαίωση του Τραμπ μοιάζει λιγότερο με κακεντρέχεια και περισσότερο με προφητεία που εκπληρώνεται. «Ο Μπιλ Γκέιτς παραδέχτηκε επιτέλους ότι είχε ΠΛΗΡΩΣ ΛΑΘΟΣ για την κλιματική αλλαγή», έγραψε θριαμβευτικά ο Τραμπ, μετατρέποντας τη λεπτότητα του δισεκατομμυριούχου σε πλήρη ομολογία. Η αντίδραση στο X (πρώην Twitter) ήταν κατακλυσμική: Αναρτήσεις το γιόρταζαν ως «άλλη μια θεωρία συνωμοσίας που βγαίνει αληθινή», με χρήστες να χλευάζουν τον Γκέιτς ως αναποφάσιστο συνεργάτη του Έπσταϊν, του οποίου το πραγματικό παιχνίδι ήταν πάντα ο έλεγχος, όχι η σωτηρία.
Ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Η τρομοκρατία της κλιματικής αλλαγής, είναι μια απάτη τρισεκατομμυρίων δολαρίων που μεταμφιέζεται σε ηθική επείγουσα ανάγκη. Το υπόμνημα του Γκέιτς δεν είναι απλώς προσωπικό mea culpa, είναι κατηγορητήριο για ολόκληρο το σύστημα. Παραδέχεται ότι η ρητορική της «καταστροφής» έχει αντιστραφεί, αποξενώνοντας ακριβώς τους ανθρώπους που ισχυρίζεται ότι σώζει. «Θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε [την κλιματική αλλαγή, τις ασθένειες και τη φτώχεια] ανάλογα με τον πόνο που προκαλούν», γράφει, αναγνωρίζοντας σιωπηρά ότι οι ατέρμονες εντολές Net Zero έχουν καταστρέψει αναπτυσσόμενα έθνη περισσότερο από οποιοδήποτε κύμα καύσωνα.
Σκεφτείτε τους αγρότες στην Ολλανδία ή τη Σρι Λάνκα, ακόμη και εδώ στην Ελλάδα, οδηγημένους στην απόγνωση από απαγορεύσεις λιπασμάτων και αρπαγές γης που δικαιολογούνται ως «κλιματική δράση». Ή την ενεργειακή φτώχεια στην Αφρική, όπου δυτικοί τρομολάγνοι, μπλοκάρουν εργοστάσια άνθρακα ενώ πετούν με τζετ σε συνόδους COP.
Ο Γκέιτς, στρέφεται τώρα στην «ανθεκτικότητα» – κωδικός για την αποδοχή του θερμότερου καιρού ως διαχειρίσιμη ενόχληση και όχι Αποκάλυψη. Προσχωρεί στο ρεαλισμό και την πραγματικότητα, αλλά ταυτόχρονα εκθέτει τον πυρήνα της απάτης: τρομολαγνεία για κέρδος και εξουσία.
Ο Γκέιτς το ξέρει αυτό καλύτερα από τους περισσότερους. Μέσω της Breakthrough Energy Ventures, έχει διοχετεύσει πάνω από 2 δισεκατομμύρια δολάρια σε «καθαρές τεχνολογίες» μονόκερους που υπόσχονται σεληνιακά άλματα αλλά παραδίδουν ατμούς. Θυμηθείτε τη Solyndra; Το ηλιακό φιάσκο της εποχής Ομπάμα που σπατάλησε μισό δισεκατομμύριο σε χρήματα φορολογουμένων; Το χαρτοφυλάκιο του Γκέιτς είναι γεμάτο με παρόμοιες χρεοκοπίες, αλλά τα χρήματα ρέουν – από κυβερνήσεις, ιδρύματα και εταιρείες ωθούμενες από ενοχές.
Τώρα, με τα κέντρα δεδομένων AI να καταπίνουν ηλεκτρική ενέργεια σαν να μην υπάρχει αύριο (ειρωνικά, το ίδιο αύριο που οι κλιματικοί μάντεις έλεγαν ότι δεν θα βλέπαμε ποτέ), ακόμα και ο Γκέιτς παραδέχεται ότι το κυνήγι εκπομπών είναι ανόητη υπόθεση. Το υπόμνημά του έρχεται μόλις εβδομάδες πριν την COP30 στη Βραζιλία, όπου μη εκλεγμένοι γραφειοκράτες θα απαιτήσουν ξανά τρισεκατομμύρια σε «αποζημιώσεις» από τη Δύση για να χρηματοδοτήσουν τα αγαπημένα τους έργα. Αλλά από τη στιγμή που ο αρχιερέας της πράσινης φιλανθρωπίας μειώνει τον πανικό, τι μένει από τα ρούχα του βασιλιά;
Η χαρά του Τραμπ δεν είναι απλή δικαίωση, είναι σάλπισμα. Ως πρόεδρος, ήδη κόβει την υπερβολική παρέμβαση της EPA και απελευθερώνει την αμερικανική ενεργειακή κυριαρχία – fracking, πυρηνική, ό,τι θέλετε. Η αντίδρασή του υπογραμμίζει μια ευρύτερη αλήθεια: Οι πραγματικές απειλές δεν είναι μόρια CO2 αλλά οι ιδεολόγοι που τα όπλισαν. Η φτώχεια σκοτώνει 8 εκατομμύρια ετησίως. Η ελονοσία, 600.000 – κυρίως στον Παγκόσμιο Νότο, όπου η «κλιματική δικαιοσύνη» σημαίνει άρνηση φθηνής ενέργειας στους φτωχούς. Στην Ελλάδα, έχει πληγεί ανεπανόρθωτα η αγροτική παραγωγή από την ακατάσχετη διασπορά φωτοβολταϊκών σε άλλοτε εύφορα χωράφια.
Ο Γκέιτς, προς τιμήν του, δίνει τώρα προτεραιότητα σε αυτά πάνω από στόχους θερμοκρασίας, αλλά είναι λίγο και πολύ αργά για τα δισεκατομμύρια που σπαταλήθηκαν σε λατρεία ανεμογεννητριών.
Δεν πρόκειται για κάτι αντιεπιστημονικό, αλλά για επιστροφή στην πραγματικότητα και τη λογική. Το κλίμα ποικίλλει – πάντα ποίκιλλε, από τη Μεσαιωνική Θερμή Περίοδο μέχρι τη Μικρή Εποχή των Παγετώνων – αλλά οι προφήτες της καταστροφής σαν τον Αλ Γκορ προέβλεψαν Αρκτική χωρίς πάγους το καλοκαίρι μέχρι το 2014. Ακόμα περιμένουμε. Τα μοντέλα υπερεκτίμησαν την υπερθέρμανση κατά 2,5 φορές, σύμφωνα με πρόσφατους ελέγχους, ενώ τα δορυφορικά δεδομένα δείχνουν πράσινη Γη χάρη στη γονιμοποίηση CO2. Η απάτη ευδοκιμεί σε επιλεγμένες καταστροφές, αγνοώντας ότι οι τυφώνες δεν έχουν ενταθεί και οι πολικές αρκούδες ευημερούν.
Η υποχώρηση του Γκέιτς και ο βρυχηθμός του Τραμπ σηματοδοτούν το τέλος της απάτης. Είναι ώρα να αποσυναρμολογήσουμε την πράσινη απάτη. Να καταργήσουμε παράλυτους κανονισμούς, να επενδύσουμε σε προσαρμογή αντί για εξιλέωση, και να επιτρέψουμε στην καινοτομία – όχι την ιδεολογία – να μας οδηγήσει στο μέλλον.
Η ανθρωπότητα δεν θα χαθεί από έναν ή δύο βαθμούς ανόδου της θερμοκρασίας. Θα ευδοκιμήσει απορρίπτοντας τον φόβο. Όπως υπονοεί τώρα ο ίδιος ο Γκέιτς, εστιάστε σε ό,τι σκοτώνει σήμερα, όχι σε υποθετικά αύριο. Ο Τραμπ το έχει καταλάβει εδώ και χρόναι. Η απάτη τελείωσε. Ας αρχίσει η πραγματική δουλειά.
* Ο Δημήτρης Γ. Απόκης, είναι Διεθνολόγος, με ειδίκευση στην Αμερικανική Εξωτερική Πολιτική,
Γεωπολιτική και Διεθνή Οικονομία. Απόφοιτος των πανεπιστημίων The American University, School of International Service, και The Johns Hopkins University, The Paul H. Nitze, School of Advanced I
nternational Studies της Ουάσιγκτον. Είναι μέλος του The International Institute for Strategic Studies, του Λονδίνου. Ως Δημοσιογράφος, υπήρξε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, στο Στέητ Ντιπάρτμεντ και στο Αμερικανικό Πεντάγωνο.
** Η ανάλυση και τα σχόλια εκφράζουν αποκλειστικά τις απόψεις του συγγραφέα
thepresident.gr
Video -Firstpost
