Η Τουρκία και η Ρωσία ολοένα και γίνονται στρατηγικοί εταίροι σε μια προσπάθεια να συνεργαστούν με το Ιράν και να απομακρύνουν τον αμερικανικό παράγοντα από τη Μέση Ανατολή. Αυτό αναφέρει σε άρθρο της η Jerusalem Post, η οποία θεωρεί ότι αυτός είναι ο απώτερος σκοπός της Τουρκίας. Μάλιστα, οι πρόσφατες συγκρούσεις και το χάος που διέσπειρε από τη Συρία και τη Λιβύη, ως τη Μεσόγειο και τον Καύκασο, σχεδιάστηκαν για να διαχωρίσουν αυτές τις περιοχές σε σφαίρες τουρκικής και ρωσικής επιρροής.
Η Τουρκία ενθάρρυνε τους λομπίστες της στις ΗΠΑ να ισχυριστούν ότι η Άγκυρα εφαρμόζει “γεωπολιτική” σχεδιασμένη ως “ανάχωμα” κατά της Ρωσίας, χρησιμοποιώντας ορολογία της εποχής του Ψυχρού Πολέμου για να ενθαρρύνει τους Δυτικούς να πιστεύουν ότι η Άγκυρα είναι με το μέρος της Ουάσινγκτον και εναντίον της Μόσχας. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι ο στόχος της Τουρκίας είναι να συνεργαστεί με τη Ρωσία και το Ιράν για να περιορίσει την αμερικανική επιρροή.
Αυτό άλλωστε ήταν και το αποτέλεσμα σε κάθε περιοχή που εισέβαλε και αναμίχθηκε η Άγκυρα, αναφέρει το άρθρο που υπογράφει ο Seth Frantzman. Η Τουρκία συνεργάστηκε με τη Ρωσία σε περιοχές της βόρειας Συρίας, απομακρύνοντας τις αμερικανικές δυνάμεις και εξαπλώνοντας παράλληλα τον εξτρεμισμό.
Στη Λιβύη, σε μια σύγκρουση που στο παρελθόν υπήρχε αμερικανική ανάμειξη, πλέον η χώρα έχει γίνει “παιδική χαρά” για τις παραστρατιωτικές οργανώσεις που υποστηρίζονται από την Τουρκία.
Ο πρόσφατος πόλεμος ανάμεσα στο Αζερμπαϊτζάν και την Αρμενία ήταν ομοίως σχεδιασμένος για να φέρει την Τουρκία και τη Ρωσία σε άμεση επαφή στον νότιο Καύκασο και να απομακρύνει την αμερικανική επιρροή, διαιρώντας την περιοχή.
Στοιχεία αυτής της πρακτική μπορούν να βρεθούν στη συμφωνία που έληξε τον πόλεμο, όπου ρώσικες ειρηνευτικές δυνάμεις και στρατιώτες αύξησαν τον ρόλο τους στην αυτόνομη αρμενική περιοχή του Ναγκόρνο Καραμπάχ στο Αζερμπαϊτζάν. Όπως αναφέρει ο Frantzman, η Τουρκία υποκίνησε το Μπακού σε πόλεμο κατά των Αρμενίων, προκαλώντας τεράστιες ζημιές και αναγκάζοντας 50.000 άτομα να εγκαταλείψουν τις εστίες τους.
Για την Τουρκία οι επιθέσεις στους Αρμένιους άμαχους πολίτες ήταν μια επιτυχία, η οποία επανέλαβε την υποστηριζόμενη από την Άγκυρα εθνοκάθαρση στο Αφρίν (της Συρίας) απ’ όπου εκδιώχθηκαν οι Κούρδοι τον Ιανουάριο του 2018. Το ίδιο μοντέλο εφαρμόστηκε και στο Ναγκόρνο Καραμπάχ. Η Τουρκία έστειλε εξτρεμιστές, οι οποίοι κατηγορήθηκαν για αποκεφαλισμούς, για να λεηλατήσουν τις εκκλησίες και να εκδιώξουν τους Αρμένιους. Σχεδόν μια εκατονταετία μετά τη γενοκτονία των Αρμενίων που διενεργήθηκε από το Οθωμανικό καθεστώς το 1915, η Τουρκία ήθελε να συνεχίσει τη διαδικασία. Σε μεγάλο βαθμό όπως και το 1915, ο στόχος στο τέλος θα ήταν η ανανέωση της ρωσικής εμπλοκής στον Καύκασο.
Ρώσοι διασώστες, σύμφωνα με το πρακτορείο ΤASS, έχουν επισκευάσει περισσότερα από 250 κτίρια στο Ναγκόρνο Καραμπάχ. Περισσότερα από 2.600 κτίρια καταστράφηκαν κατά τη διάρκεια του πολέμου και πιθανώς τώρα να επισκευαστούν από τους Ρώσους. Η Ρωσία το βλέπει αυτό ως ένα είδος “αστυνομικής δράσης”, μιας εμπλοκής της που θα σταματήσει τις φιλονικίες μεταξύ των δύο πρώην σοβιετικών σοσιαλιστικών δημοκρατιών.
Αυτός είναι και ο τρόπος με τον οποίο η Άγκυρα αντιλαμβάνεται την περιοχή: Με την οπτική της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Για αυτό τον λόγο η Τουρκία συνεχίζει να επαναλαμβάνει τα περί επαναδιαπραγμάτευσης της Συνθήκης της Λωζάνης και των άλλων συμφωνιών που έγιναν μετά το τέλος του Πρώτου Παγκόσμιου Πόλεμου.
Η εισβολή της Άγκυρας στη Συρία και η εγκατάσταση 12 βάσεων στο βόρειο Ιράκ, καθώς και η εμπλοκή στη Λιβύη και την ανατολική Μεσόγειο, είναι κομμάτια αυτού του σχεδίου.
Η Τουρκία “πουλά” την εμπλοκή της με διαφορετικές καμπάνιες δημοσίων σχέσεων σε διαφορετικά μέρη. Στην Ουάσινγκτον την πλασάρει ως “γεωπολιτική”, υποδυόμενη τη σύμμαχο των ΗΠΑ. Στην πραγματικότητα, η Τουρκία με ταχύτατους ρυθμούς αγοράζει ρωσικά όπλα.
Την προηγούμενη εβδομάδα Τουρκία και Ρωσία είχαν επαφές στο Σότσι της Ρωσίας για να μιλήσουν για τη στρατηγική τους. Τα τουρκικά κρατικά Μέσα ανέφεραν ότι “οι ανώτατοι Τούρκοι και Ρώσοι διπλωμάτες συναντήθηκαν την Τρίτη για να συζητήσουν διεθνή θέματα και να προετοιμάσουν τη συνάντηση των προέδρων. Ο Τούρκος ΥΠΕΞ Τσαβούσογλου συναντήθηκε με τον Ρώσο ομόλογό του, Λαβρόφ, πριν από μια προγραμματισμένη σύνοδο του Συμβουλίου Συνεργασίας Ρωσίας-Τουρκίας Υψηλού Επιπέδου, που πρόκειται να συμπροεδρεύουν οι πρόεδροί τους”.
Την ώρα που η Τουρκία συχνά διασπείρει ψευδείς ειδήσεις μέσω των κρατικών Μέσων, φυλακίζει δημοσιογράφους και αντιφρονούντες, επιτίθεται στις ΗΠΑ και προσεγγίζει τη Ρωσία. Έχουν πλέον περάσει τέσσερα χρόνια από τη δολοφονία του Ρώσου πρέσβη στην Άγκυρα. Το γεγονός χωρίς τυμπανοκρουσίες ωθήθηκε στο περιθώριο υπέρ της νέας συμμαχίας.
Τουρκία, Ρωσία και Ιράν βλέπουν την κατάσταση ως μια πραγματιστική, λειτουργική συνεργασία, η οποία προέκυψε μετά από τη Σύνοδο της Αστάνα για ειρήνευση στη Συρία το 2016, που χώρισε τη Συρία σε ζώνες επιρροής και απομάκρυνε τις ΗΠΑ από την ανατολική Συρία. Ο τελικός στόχος ήταν ο ίδιος: Η απομάκρυνση των Αμερικανών, την ώρα που το κάθε μέλος αυτής της νέας συμμαχίας θα αναλάμβανε τον έλεγχο μιας συριακής περιοχής.
Η Τουρκία προσπάθησε να υπαινιχθεί προς το Ισραήλ και τις ΗΠΑ ότι θέλει “συμφιλίωση”. Παρ’ όλα αυτά, όταν ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν μιλά, συνεχίζει τη μιλιταριστική ρητορική του. Οι συκοφάντες του συνεχίζουν να περιφρονούν τις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Χρησιμοποιούν τον όρο “συμφιλίωση” μόνο και μόνο γιατί πιστεύουν ότι τα Δυτικά εύπιστα ΜΜΕ θα τους “αγοράσουν χρόνο” και πιθανώς ότι με τη νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ η Άγκυρα θα συνεχίσει να εργάζεται με τη Ρωσία και το Ιράν.
Οι ΗΠΑ στο παρελθόν είχαν ευρύτερο ρόλο στον Καύκασο. Η Γεωργία το 2008 ανέμενε αμερικανική βοήθεια όταν ενεπλάκη σε πόλεμο με τη Ρωσία για αμφισβητούμενα εδάφη. Μετά την ήττα της Γεωργίας, ο ρόλος των ΗΠΑ και της Ευρώπης παρήκμασε. Αργότερα, κατά το 2014, η Ουκρανία ανέμενε περισσότερη βοήθεια από τις ΗΠΑ, αλλά τελικώς είδε τη Ρωσία να προσαρτά την Κριμαία.
Ο πόλεμος στον οποίο ώθησε το Αζερμπαϊτζάν η Τουρκία τον περασμένο Σεπτέμβριο ήταν το τέλος της αμερικανικής ανάμειξης στον Καύκασο. Την ώρα που η Τουρκία “πουλούσε” τον πόλεμο ως αναγκαιότητα για να αντιμετωπιστεί η Ρωσία και το Ιράν, στην πραγματικότητα συνεργαζόταν με τη Μόσχα και την Τεχεράνη.
Ο στόχος ήταν να φέρει τους Ρώσους στον νότιο Καύκασο ως ειρηνευτικές δυνάμεις και να απομακρύνει τη Δυτική επιρροή. Και αυτό διότι η Αρμενία ήθελε να απομακρυνθεί από τη Ρωσία. Ο Αρμένιος πρωθυπουργός Nikol Pashinyan επιζητούσε πιο στενούς δεσμούς με τη Δύση. Για να μη συμβεί αυτό, η Μόσχα επέτρεψε στο υποστηριζόμενο από την Τουρκία Αζερμπαϊτζάν να του εξαπολύσει έναν πόλεμο με σκοπό να τον αποδυναμώσει, το καλοκαίρι και το φθινόπωρο του 2019. Αποδυναμωμένος και νικημένος, ζήτησε ειρήνη – και η Ρωσία και η Τουρκία μετακινήθηκαν σε αμφισβητούμενες περιοχές με τη συγκατάθεση του Μπακού.
Τώρα η Αρμενία είναι όμηρος της Μόσχας και της Άγκυρας. Η Τουρκία το θέλει αυτό. Το Αζερμπαϊτζάν, το οποίο επιδίωκε για δεκαετίες να προσεγγίσει τις ΗΠΑ και το Ισραήλ ως στρατηγικούς εταίρους, έχει βρεθεί στη σκιά της Άγκυρας. Το τελικό αποτέλεσμα είναι περισσότερο ιρανικός, ρωσικός και τουρκικός έλεγχος και αποδυνάμωση των ανεξάρτητων κρατών του νότιου Καυκάσου.
Τα Δυτικά ΜΜΕ έχουν “ταϊστεί” με ιστορίες αναφορικά με το πώς το τρίγωνο Τουρκίας-Ρωσίας-Ιράν μοιραία θα συγκρουστεί, λόγω των ιστορικών επιδιώξεων των Οθωμανών, των Περσών και των Ρώσων ή επειδή είναι Σουνίτες, Σιίτες και Χριστιανοί. Αυτό είναι μια παραπλανητική “ανάγνωση” της ιστορίας. Το πιθανότερο είναι ότι θα συνεχίσουν τη συνεργασία τους κατά των κοινών εχθρών τους στη Δύση, επεκτείνοντας τις απολυταρχικές και στρατοκρατικές τους ατζέντες.
Μοιράζονται πολλά κοινά ως ανοδικές δυνάμεις στον κόσμο, επιδιώκοντας να τερματίσουν τον μονοπολικό κόσμο της ηγεμονίας των ΗΠΑ όπως αναδείχθηκε από τον Ψυχρό Πόλεμο. Όσοι στην Ουάσινγκτον βλέπουν την Τουρκία με τα γυαλιά του Ψυχρού Πολέμου κάνουν λάθος για τη συνολική ατζέντα της Τουρκίας. Η ατζέντα της Άγκυρας είναι πάντα η αποδυνάμωση και η μείωση του ρόλου των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή και η αύξηση του ρόλου της Ρωσίας και του Ιράν.
Σε κάθε εισβολή που έχει εκτελέσει η Άγκυρα μέχρι στιγμής, έχει επιδιώξει να αυξήσει τη δύναμη της Ρωσίας και του Ιράν – και όχι μόνο να αποδυναμώσει την Αμερική, αλλά και να αποδυναμώσει οποιεσδήποτε ομάδες θέλουν δημοκρατία ή έναν πιο ελεύθερο Τύπο και να φέρουν εξτρεμιστές και απολυταρχικά καθεστώτα.
Ο Τζον Φ. Κένεντι το 1960 υποστήριξε ότι ο κόσμος δεν ήταν μόνο χωρισμένος σε σοβιετικό και αμερικανικό στρατόπεδο, αλλά μάλλον σε χώρες που ήταν “ελεύθερες” σε αντίθεση με εκείνες που δεν είναι. Κατάλαβε ότι τα απολυταρχικά καθεστώτα προτιμούν να συνεργάζονται. Αυτό συμβαίνει στον Καύκασο.
Πηγή: capital.gr