Ο δυτικός πολιτισμός, όπως καταγράφεται σε ιστορικές αναλύσεις, έχει βιώσει κύκλους λαμπρότητας και βαρβαρότητας. Από τις ελληνικές πόλεις-κράτη του 8ου αιώνα π.Χ. που αναδύθηκαν από τα ερείπια της Μυκηναϊκής εποχής μέχρι την επέκταση της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας με τον ορθολογισμό και το δίκαιο, η Δύση έχει επανειλημμένα αναδυθεί από το σκοτάδι. Ωστόσο, έχει επίσης καταρρεύσει – πρώτα τον 5ο αιώνα μ.Χ. με την πτώση της Ρώμης, εγκαινιάζοντας μια χιλιετία Σκοτεινών Αιώνων χαρακτηρισμένων από φυλετισμό, ερειπωμένες υποδομές και χαμένη γνώση. Μια δεύτερη αναγέννηση τον 11ο αιώνα οδήγησε στην Αναγέννηση και τον Διαφωτισμό.
Του Δημήτρη Γ. Απόκη*
Οι γεννήσεις έχουν πέσει κάτω από το 2,0 σε σχεδόν κάθε έθνος, σηματοδοτώντας δημογραφική αυτοκτονία. Το δημόσιο χρέος εκτοξεύεται προς μη βιώσιμα επίπεδα, με νομίσματα όπως το ευρώ να χάνουν σημαντικά την αξία τους. Τα σύνορα διαλύονται εν μέσω μαζικών μεταναστεύσεων, αναζωπυρώνοντας φυλετικούς δεσμούς βασισμένους σε φυλή και θρησκεία, ενώ ο αντισημιτισμός εκτοξεύεται ξανά.
Στον πυρήνα αυτής της παρακμής βρίσκεται η ταχεία ισλαμοποίηση της Ευρώπης, μια δημογραφική και πολιτιστική μετατόπιση που αντηχεί τις προειδοποιήσεις για κατακερματισμό σε εθνικές εγκλείσεις. Ο μουσουλμανικός πληθυσμός της Ευρώπης έχει διογκωθεί σε 46 εκατομμύρια, αύξηση 16% την τελευταία δεκαετία, λόγω μετανάστευσης και υψηλότερων γεννητικοτήτων. Προβλέψεις υποδηλώνουν ότι, αν οι τάσεις συνεχιστούν, οι Μουσουλμάνοι μπορεί να αποτελούν πάνω από 10% των πολιτών της ηπείρου μέχρι το τέλος της δεκαετίας.
Αυτό δεν είναι απλή ποικιλομορφία. Είναι σύγκρουση αξιών. Το πολιτικό Ισλάμ, ενισχυμένο από μεταπολεμικές μεταναστεύσεις, αμφισβητεί τις κοσμικές βάσεις της Ευρώπης. Στη Γαλλία, με 2,4 εκατομμύρια Μουσουλμάνους, επιρροές της Σαρία έχουν πυροδοτήσει συζητήσεις για λιθοβολισμό μοιχείας ή ποινές για αποστασία – ιδέες που η Ιταλίδα Πρωθυπουργός Τζόρτζια Μελόνι έχει καταγγείλει ως ασύμβατες με τον δυτικό πολιτισμό.
Κάποιοι λένε ότι αυτό τροφοδοτεί αντιμουσουλμανικά αισθήματα, αλλά τα στοιχεία δείχνουν πραγματικές εντάσεις: αύξηση αντισημιτισμού, συχνά συνδεδεμένου με κοινότητες μεταναστών από περιοχές με εδραιωμένα αντιεβραϊκά αισθήματα.
Στη Γερμανία, ο Καγκελάριος Φρίντριχ Μερτς, έχει αποδώσει μέρος της αντισημιτικής έκρηξης σε «εισαγόμενες» προκαταλήψεις, με περιστατικά να εκτοξεύονται σε όλη την Ευρώπη από τη δεκαετία του 2020. Εβραϊκές κοινότητες αναφέρουν παρενόχληση σε 94 χώρες το 2020, κλιμακούμενη εν μέσω δημογραφικών αλλαγών. Ενώ κάποιοι κατηγορούν ρητορική ακροδεξιάς για αποδιοπομπαίους τράγους στους μετανάστες, η πραγματικότητα είναι αδιαμφισβήτητη: ανεξέλεγκτες εισροές διαβρώνουν τη συνοχή, με «ζώνες απαγόρευσης» και πολιτιστικά σιλό να αναδύονται σε πόλεις όπως το Παρίσι και το Βερολίνο.
Αυτό αντηχεί την ύστερη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία με τον σχετικισμό της, όπου εγκλήματα αναπλαισιώνονται και κοινωνικές προκαταλήψεις απαιτούν αποζημιώσεις, κατακερματίζοντας το χωνευτήρι σε φυλετικές μίξεις.
Ωστόσο, εν μέσω αυτής της ζοφερής εικόνας, οι ευρωπαϊκές κοινωνίες εξεγείρονται, πουθενά πιο έντονα από τις μαζικές διαδηλώσεις αγροτών που σαρώνουν την ήπειρο. Από τα τέλη του 2023, διαμαρτυρίες έχουν ξεσπάσει από την Ολλανδία μέχρι την Ελλάδα, την Πολωνία μέχρι τη Γαλλία, ενάντια σε πολιτικές της ΕΕ που προτεραιοποιούν παγκοσμιοποιητικές ατζέντες εις βάρος των αγροτικών βιοπορισμών.
Οι αγρότες, η ραχοκοκαλιά της παραδοσιακής Ευρώπης, καταγγέλλουν περικοπές επιδοτήσεων, εκτοξευόμενα κόστη καυσίμων και λιπασμάτων, και φθηνές εισαγωγές από Ουκρανία και χώρες Mercosur όπως η Βραζιλία – συμφωνίες που παραβιάζουν ευρωπαϊκά πρότυπα για φυτοφάρμακα και περιβαλλοντικές νόρμες.
Στις Βρυξέλλες, 10.000 τρακτέρ απέκλεισαν δρόμους κατά τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ τον Δεκέμβριο 2025, βάζοντας φωτιές έξω από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σε διαμαρτυρία για τη συνθήκη Mercosur. Οι αυτοκινητόδρομοι της Γαλλίας, συμπεριλαμβανομένου του N12 κοντά στο Παρίσι, έχουν παραλύσει από κομβόι που απαιτούν δίκαιο ανταγωνισμό και ανακούφιση από γραφειοκρατική υπερβολή. Οι συγκεντρώσεις στην Πολωνία στοχεύουν άδικες εμπορικές συμφωνίες, ενώ Ολλανδοί αγρότες πολεμούν κανονισμούς κτηνοτροφίας.
Στην Ελλάδα, η κατάσταση αντανακλά την ευρύτερη ευρωπαϊκή παρακμή με οξεία ένταση, με σκάνδαλα όπως του ΟΠΕΚΕΠΕ, καθώς η γεννητικότητα παραμένει στο 1,4 παιδιά ανά γυναίκα, ενώ το δημόσιο χρέος κυμαίνεται γύρω στο 131% του ΑΕΠ, πιέζοντας πόρους εν μέσω προσπαθειών ανάκαμψης.
Η ισλαμοποίηση είναι εμφανής με τον μουσουλμανικό πληθυσμό να εκτιμάται σε 500.000–700.000 άτομα (περίπου 5-7%), τροφοδοτούμενη από μετανάστευση και προκαλώντας πολιτιστικές εντάσεις, ενώ ο αντισημιτισμός έχει εκτοξευθεί άνευ προηγουμένου το 2025, με επιθέσεις σε εβραϊκές κοινότητες και Ισραηλινούς τουρίστες σε μέρη όπως η Αθήνα και η Ρόδος, ριζωμένος σε βαθιά προκαταλήψεις που ενισχύονται από παγκόσμιες συγκρούσεις.
Οι αγροτικές διαμαρτυρίες έχουν κλιμακωθεί, με πανελλαδικούς αποκλεισμούς αυτοκινητοδρόμων, λιμανιών και αεροδρομίων λόγω καθυστερήσεων σε επιδοτήσεις ΕΕ άνω των 600 εκατ. ευρώ, απορρίπτοντας κυβερνητικές συνομιλίες και σηματοδοτώντας βαθιά αγροτική δυσαρέσκεια, που υπογραμμίζει δυναμική για μεταρρύθμιση αλλά και κίνδυνο περαιτέρω κατακερματισμού.
Αυτές δεν είναι μεμονωμένες γκρίνιες. Είναι εξέγερση ενάντια σε ελίτ που θυσιάζουν τις ενδοχώρες για πράσινες συμφωνίες και ανοιχτά σύνορα. Με το 10% των γαλλικών αγροκτημάτων σε πτώχευση το 2025 και το 75% σε κρίση, αυτή η αγροτική οργή ενσαρκώνει τη διχοτόμηση: άρχοντες στις Βρυξέλλες έναντι αγροτών-παραγωγών.
Απαιτείται μεταρρύθμιση πριν την ολική κατάρρευση. Η παρακμή της Ευρώπης δεν είναι αναπόφευκτη. Η ιστορία δείχνει ότι η μοναδική ενδοσκόπηση της Δύσης μπορεί να πυροδοτήσει αναγέννηση. Αλλά η θεραπεία ελλειμμάτων, χρέους και πολιτιστικής μετατόπισης απαιτεί θάρρος – αρετές σπάνιες σε εποχή σχετικισμού.
Τα τρακτέρ των αγροτών μπορεί να οργώσουν ακόμα τον δρόμο προς ανανέωση, απορρίπτοντας την πρόοδο της ισλαμοποίησης, διεκδικώντας ταυτόχρονα ασφαλή σύνορα, καταπολέμηση της διαφθοράς αξίες και κυριαρχία. Απαιτείται κοινωνική αφύπνιση και δράση τώρα, ή κίνδυνος άλλου Σκοτεινού Αιώνα.
*Ο Δημήτρης Γ. Απόκης, είναι Διεθνολόγος, με ειδίκευση στην Αμερικανική Εξωτερική Πολιτική, Γεωπολιτική και Διεθνή Οικονομία. Απόφοιτος των πανεπιστημίων The American University, School of International Service, και The Johns Hopkins University, The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies της Ουάσιγκτον. Είναι μέλος του The International Institute for Strategic Studies, του Λονδίνου. Ως Δημοσιογράφος, υπήρξε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, στο Στέητ Ντιπάρτμεντ και στο Αμερικανικό Πεντάγωνο. /
** Η ανάλυση και τα σχόλια εκφράζουν αποκλειστικά τις απόψεις του συγγραφέα
thepresident.gr