Τον τελευταίο καιρό και ύστερα από μακράν περίοδο περιδίνησης λόγω των σοβαρών προβλημάτων που αντιμετωπίζει το εσωτερικό της χώρας του, ο Ουκρανός Πρόεδρος Βολοντιμίρ Ζελένσκι, δείχνει να προσπαθεί να πείσει μεγάλες χώρες για να τον στηρίξουν.
Γράφει η Πέγκυ Ντόκου
Έχοντας στην φαρέτρα του πολύ λίγα να δώσει από αυτά που ζητάει, ο Πρόεδρος Ζελένσκι ξεκίνησε μια σειρά επαφών από την Τουρκία, τις ΗΠΑ με το ΝΑΤΟ (ως διάμεσο) μέχρι και την Γαλλία και Γερμανία, προκειμένου να πείσει την Ευρώπη και την Δύση ότι είναι απαραίτητη η στήριξή τους προς την χώρα του.
Από την άλλη πλευρά, ο Ζελένσκι κάνει τα πάντα για να διατηρήσει την ρήξη στις σχέσεις του με τον «γείτονα» της Ουκρανίας που είναι η Ρωσική Ομοσπονδία, όπου το βασικό του πρόβλημα παραμένει η έκρυθμη κατάσταση στα ανατολικά της χώρας .
Βεβαίως, για την Ευρώπη και τις ΗΠΑ μέσω του ΝΑΤΟ, αυτή είναι μία «βολική» συγκυρία: να παρέμβουν για να εξασφαλίσουν γεωπολιτικά και κυρίως οικονομικά συμφέροντα σε μια χώρα, η οποία έχει εξαιρετικά μεγάλα προβλήματα ενώ η πολιτική της κατάσταση, παραμένει ασταθής εδώ και πάρα πολλά χρόνια ακόμη και με τους προηγούμενους προέδρους.
Ο Ουκρανός Πρόεδρος δείχνει την αγωνία του με αυτές τις κινήσεις αλλά ίσως και την απελπισία του: πώς θα καταφέρει να ελιχθεί και να παρακάμψει από την πολιτική του, την ‘ρωσική αρκούδα’ η οποία δεν αστειεύεται –κι ενώ ήδη έχει προχωρήσει στην προσάρτηση της Κριμαίας;
Τα πράγματα θα δυσκολέψουν πολύ στο επόμενο διάστημα. Το αδιέξοδο που αντιμετωπίζει ο Ζελένσκι είναι σαφές καθώς οι Ευρωπαίοι δεν φαίνεται να βιάζονται (όπως άλλωστε είναι και η πάγια τακτική τους απέναντι σε ζητήματα στα οποία εμπλέκεται η Ρωσική Ομοσπονδία και κυρίως οι ΗΠΑ που έχει βάλει το ΝΑΤΟ να κάνει το παιχνίδια) ενώ η Τουρκία, απλά θα περιοριστεί να κάνει μερικές δηλώσεις αφού ο Τούρκος Πρόεδρος έχει τα δικά του μέτωπα, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό όπου δημιουργεί μόνον εχθρούς το τελευταίο διάστημα.
Μία προσέγγιση για την κατάσταση όπως διαμορφώνεται αυτή την περίοδο δίνει ο κ. Κωνσταντίνος Φίλης, διευθυντής ερευνών του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων του Παντείου Πανεπιστημίου και Επικεφαλής του Κέντρου Ρωσίας-Ευρασίας & ΝΑ Ευρώπης.
Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «δημοκρατική της Ρόδου» μιλώντας για τις κινήσεις Ζελένσκι απαντά κατηγορηματικά:
«Για τον Ουκρανό Πρόεδρο Ζελένσκι ότι είναι μια ‘βολική’ -σε περίπτωση βέβαια που δεν εκτραχυνθεί η κατάσταση, ειδάλλως δεν θα είναι καθόλου… βολική- λόγω του ότι πιέζεται πολύ στο εσωτερικό. Η πορεία της οικονομίας είναι ιδιαίτερα προβληματική ενώ η Ουκρανία, δεν ελέγχει ένα κομμάτι της ανατολικής χώρας, το οποίο ελέγχεται από τους ρωσόφρονους αυτονομιστές. Για τον Ζελένσκι, το γεγονός πως προσπαθεί να κεφαλαιοποιήσει την στάση του Αμερικανού Προέδρου Τζο Μπάιντεν στην Ρωσική Ομοσπονδία, είναι μια προφανής πολιτική επιλογή. Από εκεί και πέρα, η Ρωσική Ομοσπονδία παραμένει γείτονας και θα πρέπει να βρει ένα Modus Operandi.
Από την άλλη, για τον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν, μετά τις δηλώσεις Μπάιντεν σε βάρος του, είναι σαφές ότι προτεραιότητα είναι να δείξει η… «ρωσική αρκούδα» τα νύχια της στους Αμερικανούς και κυρίως να τους υπομνήσει ότι είναι πάρα πολύ σημαντική για την διεθνή τάξη πραγμάτων. Κι αυτό που φαίνεται να καταφέρνει ο Πρόεδρος Πούτιν, είναι η διάσκεψη και για το θέμα της Ουκρανίας. Για τις ΗΠΑ, αυτό που συμβαίνει σε αυτή την χώρα, δείχνει ότι η λειτουργία της Ρωσικής Ομοσπονδίας, δικαιώνει την στάση που διατηρούν απέναντί της.
Όσο δεν υπάρχει αποκλιμάκωση, η Ρωσική Ομοσπονδία χάνει διότι η εικόνα της (μετά την προσάρτηση της Κριμαίας) είναι εχθρική από πολλούς Ουκρανούς. Μπορεί να κέρδισε την Κριμαία, αλλά έχει χάσει την δυνατότητα να ασκεί επιρροή στο σύνολο της Ουκρανίας.
Όσον αφορά την Ουκρανία, προφανώς το να έχει ένα κομμάτι -που είναι το βιομηχανικό- το οποίο είναι προσανατολισμένο προς την Ρωσία, χωρίς να μπορεί η κεντρική κυβέρνηση να ασκεί ουσιαστικά πλήρη έλεγχο επί αυτού του εδάφους, είναι μια αρνητική κατάσταση. Είναι ένα αδιέξοδο από το οποίο και τα δύο μέρη χάνουν, περισσότερο από ό,τι κερδίζουν. Το θέμα είναι εάν θα το επιτρέψουν οι συνθήκες για να βρεθεί ένας κοινός τόπος και τουλάχιστον να καταφέρουν ένα Modus Operandi στις μεταξύ τους σχέσεις».
(διαβάστε ολόκληρη την συνέντευξη του κ. Κ.Φίλη στην δημοκρατική dimokratiki.gr)
