Σε ένα παραλήρημα εναντίον της Ρωσίας με πασιφανή αντι-ρωσικό χαρακτήρα στο έπακρο, ο Βρετανός Πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον (Boris Johnson), μιλώντας στην Βρετανική Βουλή (House of Commons) προσπάθησε να αποφύγει για πολλοστή φορά την σκληρή κριτική που του ασκεί η αντιπολίτευση, με τον επικεφαλής Κιρ Στάρμερ (Keir Starmer) να ζητά την παραίτησή του μετ’ επιτάσεως λόγω του σκανδάλου με το πάρτι στην Ντάουνινγκ Στριτ εν μέσω αυστηρών μέτρων λόγω πανδημίας.
ΓΡΑΦΕΙ Η ΠΕΓΚΥ ΝΤΟΚΟΥ
Η αντι-ρωσική εμμονή που έχει κυριεύσει αίφνης την Δύση –ακολουθώντας πιστά τις εντολές των ΗΠΑ- συνεχίζεται με παραλήρημα δηλώσεων των Ευρωπαίων ηγετών και αξιωματούχων κατά της Ρωσίας, του Προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν και ανηλεή σφυροκοπήματα, προεξάρχοντος του επιχειρήματος της επιβολής αυστηρών κυρώσεων.
Οι Ευρωπαίοι και το Ηνωμένο Βασίλειο (μένοντας ευλαβικά πιστοί στις ‘γραμμές’ και επιταγές των ΗΠΑ) θυμήθηκαν ξαφνικά ότι στην Ουκρανία υπάρχει πολιτικό ζήτημα Δημοκρατίας και ότι η χώρα απειλείται από την Ρωσία. Ξέχασαν όμως ότι εδώ και χρόνια υπάρχει εμφύλιος, η χώρα έχει βυθιστεί στην αναρχία για πολλούς λόγους και η λέξη ‘Δημοκρατία’ έχει ξεχαστεί προ πολλού από τους τέως και νυν ηγέτες της.
Θυμήθηκαν ξανά το προσφιλές επιχείρημα της επιβολής κυρώσεων (σταθερή πρακτική των ΗΠΑ εδώ και πολλά χρόνια) προσπαθώντας να χτυπήσουν την ρωσική οικονομία και το ρούβλι.
Το γεγονός πως ο Ρώσος Πρόεδρος έχει συγκεντρώσει υπερβολικά μεγάλη δύναμη, δεν αρέσει στην Δύση. Το ‘αλισβερίσι’ με την Ρωσία, για καθαρά οικονομικούς λόγους και εμπορικές συμφωνίες –παράλληλα με τις αλλαγές στην Ευρώπη- δεν έχει σταματημό. Και η Ουκρανία είναι απλά η κορυφή του παγόβουνου.
Αλλά αυτό δεν ενδιαφέρει την δυτική κοινή γνώμη. Κανείς δεν έχει σαφή εικόνα γι αυτή την χώρα που εδώ και πολλά χρόνια βυθίζεται στην κρίση, στον εμφύλιο και στο αίμα για λόγους που δεν έχουν γίνει σαφείς (μέχρι και το Σχίσμα μέσα στην Εκκλησία, προκάλεσε εντάσεις, αιματηρές συγκρούσεις και βία αλλά χωρίς να έχουν λάβει ποτέ την δέουσα διάσταση στην διεθνή δημοσιότητα, θεωρούμενο ως ‘εσωτερικό εκκλησιαστικό ζήτημα των Ορθοδόξων’).
Η πληροφόρηση έρχεται μονομερώς από τα δυτικά ΜΜΕ ενώ η θέση της Ρωσίας είτε δεν παρουσιάζεται, είτε διαστρεβλώνεται. Με αυτές τις πρακτικές, η Δύση πορεύεται αν και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ (State Department) έχει πραγματικά μεγάλο πρόβλημα στην χάραξη της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ.
Προσπαθώντας όλοι να καλύψουν τις αδυναμίες τους, στρέφονται προς τον εύκολο στόχο –τον κυματοθραύστη, που ονομάζεται Ρωσία του Πούτιν.
Την ίδια ώρα, η Ευρώπη δεν είναι σε καλύτερη κατάσταση.
Η Γερμανία (ο καλός πελάτης της Ρωσίας που εξαρτάται, ενεργειακά σε μεγάλο βαθμό από αυτήν και το –παραδοσιακά- υπάκουο παιδί των ΗΠΑ επί θητείας Μέρκελ) μπαίνει σε νέα εποχή ενώ η Γαλλία του Μακρόν, σπαράσσεται επί τριετία από εσωτερική κοινωνική αναταραχή. Έχοντας και την προεδρία του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης για έξι μήνες και με τις Προεδρικές Εκλογές μπροστά του τον προσεχή Απρίλιο, ο Γάλλος Πρόεδρος προσπαθεί να σώσει ό,τι μπορεί από την δική του κατρακύλα.
Τελικά, όλοι χρειάζονται τον Πούτιν (!)
Είτε για να κάνει τον κυματοθραύστη όλων, είτε για να ελέγχει αυτά που δεν μπορούν ‘οι άλλοι’.
Το ατελείωτο αλισβερίσι θα συνεχιστεί. Και για να σώσει ο καθένας την πολιτική του ύπαρξη στην Δύση και στην Ευρώπη, θα συνεχίσουν όλοι μαζί να επιτίθενται στην Ρωσία που έγινε τα τελευταία χρόνια ο μέγας εχθρός της ανθρωπότητας –ενώ ας πούμε η Τουρκία δεν μπήκε ποτέ στην ατζέντα του διαλόγου της Ευρώπης όταν απειλεί με πόλεμο, υβρίζει και προβαίνει συστηματικά σε σοβαρές απειλητικές κινήσεις απέναντι σε μια ευρωπαϊκή χώρα που ανήκει και στο ΝΑΤΟ, χωρίς κυρώσεις και χωρίς ουσιαστικά μέτρα που να την περιορίζουν!!!
Για να μην αναφέρουμε την συστηματική υποκριτική στάση των ΗΠΑ απέναντι στην Τουρκία που λέει ότι θα την περιορίσει, λαμβάνει αποφάσεις μέσα στην Γερουσία για κυρώσεις λόγω της αγοράς των S-400 αλλά…. ποτέ δεν της δίνει το ισχυρό ράπισμα που της χρειάζεται.
Πότε οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, μίλησαν για την τουρκική συστηματική προκλητικότητα μέσα στα κοινοβούλιά τους; Ποτέ. Τώρα θυμήθηκαν, με την Ουκρανία (που δεν είναι χώρα της Ευρωπαϊκής Οικογένειας, ούτε του ΝΑΤΟ) ότι ενδεχόμενη εισβολή της Ρωσίας, θα είναι εισβολή στην Ευρώπη!
Πόση υποκρισία χωράει μέσα σε αυτές τις δηλώσεις; Προφανώς…. αμέτρητη.
Οι ώρες είναι κρίσιμες αλλά όλα θα κριθούν από τις επόμενες κινήσεις –που όμως, θα κρίνουν και το πολιτικό μέλλον πολλών δυτικών ηγετών.
Και τελικά, ίσως ο Πούτιν να είναι πιο χρήσιμος από ό,τι θέλουν να τον παρουσιάζουν οι δυτικοί…
