Αφηγείται συγκλονιστικές ιστορίες ανθρώπων των οποίων η ζωή παρασύρθηκε στη δίνη των ιστορικών γεγονότων του 20ου αιώνα – H προδημοσίευση στο protothema.gr
«Το σπίτι με τις φοινικιές» από τη συγγραφέα Τίτσα Πιπίνου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος είναι ένα πολυεπίπεδο μυθιστόρημα-ψηφιδωτό που διατρέχει το μεγαλύτερο μέρος του 20ού αιώνα και αφηγείται ιστορίες ανθρώπων των οποίων η ζωή παρασύρθηκε στη δίνη ιστορικών γεγονότων που συγκλόνισαν τον κόσμο.
Ρόδος, 1927. Όταν η οικογένεια του Φιλήμονα Σαλίβερου μεταναστεύει απ’ το μικρό άγονο νησί τους στη Ρόδο για να συνεχίσουν τα τρία παιδιά το σχολείο, κανείς τους δεν διανοείται τις επιπτώσεις που θα έχει αυτό στη ζωή τους.
Κάιρο, 1934. Η Μαρίνα, η όμορφη και περήφανη κόρη της οικογένειας Σαλίβερου, ταξιδεύει με προορισμό το Κάιρο για να μείνει στην εύπορη οικογένεια των θείων της. Εκεί θα γνωρίσει τον Ανδρέα Λίντον, έναν ανεξάρτητο και παθιασμένο με την περιπέτεια άνδρα, ο οποίος κατά τη διάρκεια του πολέμου θα γίνει ήρωας.
Η ιστορία των οικογενειών Σαλίβερου και Λίντον ορθώνεται με αξιοπρέπεια μπροστά στη ματαίωση των ονείρων τους, στις διαψεύσεις, στα πάθη, στις φιλοδοξίες και στις απώλειες κατά τα δύσκολα χρόνια της Ιταλοκρατίας –σαν τις δύο πανύψηλες φοινικιές που στέκονται αγέρωχες μπροστά στην παλιά έπαυλη, δίνοντας μια ψευδαίσθηση αρχοντιάς ανάμεσα στα ρημαγμένα φτωχόσπιτα της γειτονιάς.
«Όταν το “Kübelwagen” που τους μεταφέρει σταματά μπροστά στο σπίτι με τις δύο φοινικιές στην είσοδο, νιώθουν ένα ευχάριστο ξάφνιασμα. Οι άλλες επιταγμένες κατοικίες δεν είναι το ίδιο επιβλητικές. Ο κήπος φαίνεται αρκετά περιποιηένος κι ανθισμένος, αν και περασμένο φθινόπωρο, όμως το σπίτι έχει φθορές παντού. Μαρμάρινα σκαλιά οδηγούν σ’ ένα πρόστεγο που στηρίζεται σε δύο δωρικές κολόνες. Οι σοβάδες έχουν πέσει και σχηματίζουν λευκά ακανόνιστα μπαλώματα στο κίτρινο χρώμα του σπιτιού, τα κάγκελα είναι σκουριασμένα, τα παραθυρόφυλλα φθαρμένα, ενώ χορτάρια φυτρώνουν στους αρμούς στις πλάκες της αυλής, ωστόσο είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσαν να διαθέτουν σ’ αυτές τις συνθήκες. Ένα αρχοντικό, έστω σε κακά χάλια, αν σκεφτεί κανείς τον πόλεμο και τη γειτονιά όπου βρίσκεται, τα σοκάκια της οποίας –μόλις τα πέρασαν– δεν προμήνυαν τίποτα καλό. Μέχρι ένα ανεμοδαρμένο, γαλάζιο κιόσκι με ξεδοντιασμένη ξύλινη νταντέλα στην οροφή υπάρχει. Άνθρωποι του σπιτιού θα ξεκουράζονταν στον ίσκιο του· ειρηνικές εικόνες μιας άλλης εποχής, τώρα κάποια απ’ τα ξυλάκια που σχηματίζουν τους ρόμβους λείπουν, δημιουργώντας ακανόνιστες τρύπες. Όποιος το έκτισε κάποτε, πρέπει να διέθεσε χρήματα και κέφι, σκέφτεται ο Γιόζεφ. Ο ευρωπαϊκός αέρας όμως σταματά στην καγκελόπορτα, γιατί οι δρόμοι που το περιβάλλουν, οι παράλληλοι και κάθετοι, είναι γεμάτοι με χαμηλοτάβανα μικρά ταπεινά κτίσματα».
Το protothema.gr σας παρουσιάζει προδημοσίευση του βιβλίου:
Έγραψαν για «Το κορίτσι του Αλεσάντρο»
«Διατηρώντας όλες τις φίνες εμμονές της –παραδεισένιους κήπους και παλιά ξενοδοχεία, όπως εκείνο το υπέροχο που είχαν οι δικοί της κάποτε, τη μοίρα και το σθένος των γυναικών, την ομορφιά του τόπου της που μεταλλάσσεται μέσα στο χρόνο και κινδυνεύει να χαθεί– η Τίτσα Πιπίνου αναφέρεται στα Δωδεκάνησα κατά την Ιταλική Κατοχή.»
–Ελένη Γκίκα, Φιλελεύθερος
«Η Τίτσα Πιπίνου γοητεύεται και γοητεύει με τη γραφή της, αναδεικνύοντας έναν κρυφό έρωτα σαν τους πολλούς εκείνης της εποχής, που άλλοι ευοδώθηκαν και άλλοι έμειναν για πάντα κρυφοί!»
–Ροδούλα Λουλουδάκη, Η Ροδιακή
Ποια είναι η συγγραφέας
Η Τίτσα Πιπίνου γεννήθηκε και ζει στη Ρόδο. Στα γράμματα εμφανίστηκε το 1994 με το βιβλίο Γυναίκα της σκιάς. Συνολικά έχει γράψει δέκα μυθιστορήματα, ένα δοκίμιο και ένα βιβλίο για παιδιά. Διηγήματα και κείμενά της έχουν δημοσιευτεί σε ανθολογίες, λογοτεχνικά ημερολόγια και στον Τύπο, ενώ διατηρεί εδώ και χρόνια ραδιοφωνική εκπομπή για το βιβλίο. Το 2019 κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Κλειδάριθμος Το κορίτσι του Αλεσάντρο, το οποίο συμπεριλήφθηκε στη βραχεία λίστα των Βραβείων Public το 2019, στην κατηγορία «Αξέχαστος ήρωας». / Πρώτο Θέμα
