Πολύς λόγος έγινε από την περασμένη εβδομάδα σχετικά με την μεταχείριση κατάσταση που βρίσκονται τα παραδοσιακά και γνωστά σε όλους μας, γαϊδουράκια στην Λίνδο.
Μάλιστα, την περασμένη εβδομάδα, διαμαρτυρία για τα γαϊδουράκια της Λίνδου πραγματοποίησαν μέλη της τοπικής οικολογικής και φιλοζωικής οργάνωσης ‘liber life Rhodes’. Οι διαμαρτυρόμενοι συγκεντρώθηκαν στα σκαλιά του Δημαρχείου στο κέντρο της Ρόδου με πανό και συνθήματα όπως «Τα ζώα δεν μας ανήκουν», «Ελευθερία στα ζώα».
Ωστόσο, κάποια βίντεο και φωτογραφίες που έκαναν τον γύρο του διαδικτύου, χρονολογούνται από παλαιότερα έτη.
Η «δημοκρατική» επικοινώνησε με τον Πρόεδρο της Κοινότητας Λίνδου κ. Βαλάντη Λάμπη ο οποίος, μας περιέγραψε την εικόνα της κατάστασης με τα γαϊδουράκια που αποτελούν ένα παραδοσιακό μέσο μεταφοράς για τους τουρίστες:
«Κατ’ αρχήν υπάρχει ‘Σύλλογος Ονηλατών Λίνδου’ που ασχολείται με τα γαϊδουράκια. Σε κάθε τουριστική σεζόν, 70 περίπου από αυτά είναι ενεργά ενώ τα ηλικιωμένα αποσύρονται σε χωράφια ή μαζί με τα νεότερα αφού δεν μπορούν να συνεχίσουν τα δρομολόγια. Σε τακτά χρονικά διαστήματα έρχεται μια κτηνίατρος και τα ελέγχει, τους κάνει εξετάσεις, τα τσιπάρει κ.λπ. ενώ ο Σύλλογος έχει κάνει όλες τις απαραίτητες επαφές με τις αστυνομικές αρχές και διαθέτει νόμιμες άδειες για καθένα από τα γαϊδουράκια. Προς το παρόν δεν έχουμε εντοπίσει κάποια μορφή κακοποίησης. Η μεταφορά αυτή και ο ονηλάτης είναι επάγγελμα και δεν είναι κάτι παράνομο. Τα ζώα τα προσέχουν και τα περιποιούνται, αφού παραμένει το εργαλείο της δουλειάς τους. Ο Σύλλογος διαθέτει όλες τις απαραίτητες άδειες και τα περνούν από εξετάσεις».
Πάντως, οι φωτογραφίες και τα βίντεο που ανέβηκαν στο διαδίκτυο, δημιούργησαν έντονες αντιδράσεις από τουρίστες που ήταν αυτόπτες μάρτυρες εγκαταλελειμμένου ζώου με αποτέλεσμα να ξεκινήσουν και κινητοποιήσεις από την τοπική οικολογική και φιλοζωική οργάνωση.
Σύμφωνα με τον Σύλλογο Ονηλατών Λίνδου, το επάγγελμα του ονηλάτη με τα γαϊδουράκια ξεκίνησε στη Λίνδο το 1953 από ένα τυχαίο γεγονός. Όταν τα γαϊδουράκια μετέφεραν εμπορεύματα στο χωριό στης Λίνδου από άλλα χωριά, οι έμποροι τα άφηναν στην κεντρική πλατεία του χωριού δίπλα στο νερό και μετέφεραν τα πράγματα με τα χέρια μέσα στο χωριό για να τα πουλήσουν στους κατοίκους.
Τότε ένας τουρίστας που είχε επισκεφθεί την Λίνδο ζήτησε από ένα παιδάκι που έπαιζε στην πλατεία να τον πάει μια βόλτα με τον γάιδαρο και να τον βγάλει μια φωτογραφία. Το παιδί το έκανε κι αυτός για να το ευχαριστήσει του έδωσε κάποια χρήματα. Ενθουσιασμένο το παιδί κάθε μέρα περίμενε να κάνει βόλτα κάποιον στην πλατεία. Στην πορεία αγόρασαν γαϊδουράκια και επειδή τα παιδιά ήταν ανήλικα, εργάζονταν μαζί με την μητέρα τους. Στο πέρασμα των χρόνων καθιερώθηκε να εργάζονται μόνο ενήλικες και με την προϋπόθεση να είναι από την Λίνδο ή να έχουν παντρευτεί γυναίκα από το χωριό.
Το επάγγελμα αυτό συνεχίζεται έως σήμερα εποχιακά για την καλοκαιρινή περίοδο, δηλαδή από τον Μάιο έως τον Οκτώβριο. Κάθε ονηλάτης έχει περισσότερα από δύο γαϊδουράκια με σκοπό αυτά να ξεκουράζονται και να μην εργάζεται πάντα με τα ίδια ζώα, αλλά και για την αναπαραγωγή και προστασία του είδους. Αυτό μπορεί να το διακρίνει κάποιος που θα επισκεφθεί την Λίνδο από τον αριθμό των στάβλων που υπάρχουν περιμετρικά του χωριού.
Το δρομολόγιο διαρκεί 15 λεπτά, διασχίζοντας τον παραδοσιακό οικισμό του χωριού και στην πορεία τον πέτρινο δρόμο που υπάρχει στην περίμετρο μέχρι την Ακρόπολη της Λίνδου. (δημοσιεύτηκε στην ‘δημοκρατική της Ρόδου’ / Πέγκυ Ντόκου)
