ΔΕΝ συνηθίζω να γράφω άρθρα σχετικά με το επάγγελμα μου. Σπάνια γράφω για τα ‘εσωτερικά’ μας ζητήματα, αυτά που συζητάμε μεταξύ μας, οι δημοσιογράφοι. Επιπλέον, δεν θα διαβάσετε ούτε μια δική μου αράδα για τους άλλους (τους… γιαλαντζί του πληκτρολογίου και του copy paste που δεν έχουν πατήσει το πόδι τους πουθενά κι έχουν άποψη για όλα) αφού εκ των πραγμάτων αποδεικνύουν συστηματικά την ανεπάρκειά τους.
Αλλά, βλέπετε, υπάρχει χώρος για όλους -ειδικά με την έκρηξη της πληροφορίας και την ‘άνθηση’ των social media τα τελευταία χρόνια. Αυτό, βέβαια, δεν αποτελεί μια απόδειξη για την κακή δημοσιογραφία, ούτε μια ένδειξη για το μελλοντικό τοπίο στη δημοσιογραφία, όπως θέλουν κάποιοι να το διαμορφώσουν -μεταξύ αυτών και μερίδα συμφερόντων που στηρίζουν τέτοιες πρακτικές, τοιουτοτρόπως.
ΓΡΑΦΕΙ Η ΠΕΓΚΥ ΝΤΟΚΟΥ
Κατά τις πρόσφατες πυρκαγιές που έπληξαν την Ρόδο, ζήσαμε όλοι πολύ δύσκολες στιγμές. Η μετάδοση των ειδήσεων, οι πληροφορίες, οι εικόνες, οι αναμεταδόσεις, οι ανταποκρίσεις, ήταν σε 24ωρη βάση.
Οι συνάδελφοι μου στην Ρόδο, υπερέβαλαν εαυτούς για να καλύψουν τις εξελίξεις ενώ έδιναν πληροφορίες και ρεπορτάζ σε πολλά ΜΜΕ σε όλη την Ελλάδα (και στο εξωτερικό) σε καθημερινή βάση, σχεδόν όλο το 24ωρο.
Και κάποιοι, ευτυχώς ελάχιστοι, δεν έκαναν τίποτε άλλο από το να διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα, να μας διαψεύδουν (μέχρι και ψεύτες, μας αποκάλεσαν) να στήνουν δικό τους σκηνικό για να υπηρετήσουν αυτά που ήθελαν ή τους υποδείκνυαν. Λυπάμαι που υπάρχουν τέτοιοι ανεύθυνοι άνθρωποι, σε τέτοιες θέσεις. Είναι ωστόσο, υπαρκτοί και πάντα αποτελούν την ‘παραφωνία’ -ειδικά μέσα σε τέτοιες δύσκολες στιγμές.
Οι περισσότεροι συνάδελφοι στα κεντρικά ΜΜΕ, είναι πράγματι εξαιρετικοί συνεργάτες. Σέβονται την δική μας δουλειά σε μια σχέση αμφίδρομη και στηρίζουν την προσπάθειά μας (ως επαρχιακά ΜΜΕ).
Οφείλω από την πλευρά μου, ένα ευχαριστώ στον καλό μου συνάδελφο με τον οποίο έχω την τύχη να συνεργάζομαι (σε αθηναϊκό μέσο). Δεν θα πω περισσότερα. Παραθέτω το άρθρο του και τον συγχαίρω για το θάρρος να εκφράζει την γνώμη του.
Γιατί, υπάρχει και αυτή η δημοσιογραφία.
Διαβάστε το άρθρο του κ. Γεωργακόπουλου:
Ο πύρινος εφιάλτης, που έχει αφαιρέσει ήδη τέσσερις ζωές και άφησε χιλιάδες συμπολίτες μας στον δρόμο, ανέδειξε και κάποια θέματα του δημοσιογραφικού κλάδου. Αφενός την ηρωική προσπάθεια που καταβάλλουν οι ρεπόρτερ όλων των ΜΜΕ για να ενημερώσουν την κοινή γνώμη. Πολλές φορές με κίνδυνο για τη σωματική ακεραιότητά τους. Μην ξεχνάμε ότι οι δημοσιογράφοι είναι άνθρωποι και αρκεί η εισπνοή του καμένου για να τους προκαλέσει προβλήματα υγείας. Ποιος δεν θυμάται την εισαγωγή της Ρένας Κουβελιώτη στο νοσοκομείο κατά τη διάρκεια των πυρκαγιών το 2016;
Παράλληλα, όμως, αναδείχθηκε και η έλλειψη σεβασμού από τα ΜΜΕ της Αθήνας σε όσους συναδέλφους καλούνται να βοηθήσουν με τις δικές πληροφορίες από τις διάφορες περιοχές που αντιμετωπίζουν την πύρινη λαίλαπα. Στη συντριπτική πλειονότητά τους οι δημοσιογράφοι από τη Ρόδο, την Πάτρα, τον Βόλο, τη Λαμία προσφέρουν το ρεπορτάζ τους αμισθί. Οφείλουμε, λοιπόν, να τους σεβόμαστε. Όλοι! Από τους παραγωγούς και τους αρχισυντάκτες μιας τηλεοπτικής ή ραδιοφωνικής εκπομπής έως και τους παρουσιαστές.
Είτε λέγεσαι «Ευλαμπία Ρέβη» είτε «Πουθενάς Κανενίδης» πρέπει να δείχνεις σεβασμό σε όλους εκείνους που αφήνουν για λίγη ώρα τη δική τους δουλειά για να συνδράμουν στη δική σου. Ναι, επικοινωνούν το πρόβλημα του τόπου τους. Ναι, αναδεικνύουν το Μέσο στο οποίο εργάζονται στην περιοχή τους. Πάνω απ’ όλα, όμως, κάνουν τη δική σου δουλειά. Δεν μπορείς, λοιπόν, εσύ να τους αμφισβητείς ή να τους απαξιώνεις. Δεν γίνεται να βρίσκονται εκείνοι στο σημείο της είδησης, στην πηγή της πληροφορίας, και ο κάθε παρουσιαστής να βαυκαλίζεται ότι εκείνος έχει καλύτερο ρεπορτάζ. 
Οι δημοσιογράφοι από την επαρχία είναι οι πρώτοι που φέρονται συναδελφικά. Σε μια εποχή που όλοι προτάσσουν το συμφέρον, άνδρες και γυναίκες σε κάθε γωνιά της Ελλάδας δέχονται να βοηθήσουν στην ενημέρωση με μοναδικό αίτημά τους να αναφερθεί σωστά το όνομά τους, αλλά και το Μέσο στο οποίο εργάζονται για να βιοπορίζονται. Ας τους σεβαστούμε, λοιπόν, και όλοι εμείς που τους χρησιμοποιούμε για να κάνουμε τη δουλειά μας.
Όπως δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΜΠΑΜ» που κυκλοφορεί
