“Εκατό Χρόνια Μοναξιά” στο Netflix: Σχετικά τίμιο…

Share

 

“Εκατό Χρόνια Μοναξιά”: Σχετικά τίμιο…

Σύνοψη: Καλώς ήρθατε στο Μακόντο, τη μυθική πόλη που ξεκίνησε από είκοσι σπίτια σε μια ακροποταμιά, όπου γεννήθηκε ο μαγικός ρεαλισμός και η ιστορία της οικογένειας Μπουενδία. Μια ιστορία για τις αναποδιές του ανεκπλήρωτου έρωτα, τις συγκρούσεις με ένα παρελθόν που ακολουθεί τα βήματά τους και μια κατάρα που τους καταδικάζει.

Η σειρά “Εκατό Χρόνια Μοναξιά” είναι βασισμένη στο αριστούργημα του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες.

Άποψη: «Πολλά χρόνια αργότερα, μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα, ο συνταγματάρχης Αουρελιάνιο Μπουενδία θα θυμόταν εκείνο το μακρινό απόγευμα που ο πατέρας του τον είχε πάει να του δείξει τον πάγο» είναι η πρώτη φράση με την οποία ανοίγει το εμβληματικό μυθιστόρημα του νομπελίστα κολομβιανού συγγραφέα Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, ένα από τα αριστουργήματα της ισπανόφωνης λογοτεχνίας αλλά και γενικότερα της λογοτεχνίας του 20ού αιώνα.

Με το πρώτο άκουσμα της στην σειρά του Netflix που βασίζεται στα Εκατό Χρόνια Μοναξιά, που είναι και εκεί η πρώτη ατάκα που ακούγεται σε voice over, αμέσως υπάρχει μια σύνδεση και μια αναμονή για κάτι καλό.

Η σειρά πράγματι είναι καλή για κάποιον μη αναγνώστη του βιβλίου, σίγουρα κατώτερη των προσδοκιών για τους θαυμαστές του Μάρκες. Δύσκολος άλλωστε άθλος να μεταφερθούν τα γεγονότα στην περιοχή Μακόντο μέσα σε εύρος επτά γενεών του οίκου των Μπουενδία.

Μια πολυπρόσωπη αφήγηση, χρονικά ευρεία, πολιτικοκοινωνικά πλούσια και συμβολικά δαιδαλώδης που ο λόγος μπορεί με την περιγραφικότητά του να μεταφέρει πιο εύγλωττα όσα ο κινηματογραφικός και τηλεοπτικός χρόνος προσπαθεί να συμπυκνώσει. Εξ ου και η επιλογή για μια πιο γραμμική -και αφηγηματικά εύκολη- εξιστόρηση των γεγονότων, μια επιλογή λογική καθώς σε διαφορετική περίπτωση θα μπέρδευε και θα πέταγε έξω τον θεατή και ιδίως τον μη μυημένο στο μυθιστόρημα.

Ένα μυθιστόρημα από τα πιο ενδεικτικά του είδους που ονομάζεται μαγικός ρεαλισμός και ίσως αυτό είναι κυρίως που απουσιάζει από τα πρώτα οκτώ επεισόδια (θα ακολουθήσει και δεύτερο μέρος της σειράς με άλλα οκτώ): μια επιτυχημένη σύνδεση μαγείας και ρεαλισμού. Η νοτιοαμερικάνικη μαγεία και η συλλογική μοναξιά -ο Μάρκες πάνω από όλα μίλαγε για την μοναξιά των χωρών της Νότιας Αμερικής και όχι τόσο για την ατομική ή συναισθηματική μοναξιά-είναι κάπως φτωχή και περιορισμένη, σε μια καλογυρισμένη και αισθητικά φροντισμένη παραγωγή που θέλει και ως ένα βαθμό το καταφέρνει, να σεβαστεί το πνεύμα του βιβλίου, που είναι και το στοίχημα κάθε μεταφοράς/διασκευής.

Σίγουρα μια πολύ πιο εύστοχη μεταφορά βιβλίου του Μάρκες, από την πολύ μέτρια και ολίγον τι διαστρεβλωμένη ως προς τα βασικά μηνύματα εκδοχή του Μάικ Νιούελ στο Έρωτας στα χρόνια της Χολέρας, από όπου βέβαια απουσιάζει η ποιητική λυρικότητα στον λόγο που η σειρά την μετουσιώνει σε όμορφες και λυρικές εικόνες ενός πιο άνευρου και δίχως ίχνος χιούμορ λόγου.

Ο Μάρκες ήταν λάτρης μιας παιγνιώδους αφήγησης που παρόλη την επικότητα της ιστορίας του, μιας και στην ουσία έχουμε μια οικογενειακή saga, εκείνος στέκεται στην αστειότητα της καθημερινότητας αλλά και της ίδιας της ανθρώπινης ύπαρξης. Η σειρά θέλει να στραφεί περισσότερο στα γεγονότα, στερώντας κάτι από την ουσία της μαγείας, που δεν είναι απλώς μια επιφανειακή μαγεία, αλλά σύμφυτη της ουσίας της ζωής, βάσει των νοτιοαμερικανικών δοξασιών.

Για έναν θεατή που δεν έχει ιδέα για το βιβλίο, ίσως να είναι μια αρκούντως ικανοποιητική σειρά. / moveitmag.gr

VIDEO